Nachtdroompje

Kan ik anders even binnenkomen? Natgeregend, bij mij aangebeld voor een straatnaam die mij niets zegt, en ik woon hier mijn hele leven..(Ken ik jou niet ergens..?) Niet zeggen, zelfs niet als je dat echt dacht, dat weet je. Voorstelbaar voorspelbaar zeg ik: ja, kom binnen, je ziet er niet al te gevaarlijk uit. Met zijn 1.70 of zoiets, en vriendelijk gelaat, halflang blond haar dat nu driekwart van dat gelaat verbergt, druppelend, krachtig maar warmtebehoevend. Jas uit, ik draai mij om, en dan... Niets meer tot drie uur later, wakker, vastgebonden, armen op de rug, sperma op mijn rug, buik, in mijn haar, mijn mond, zijn stinkende zaad, de walgelijke leegheid waar hij ruimte creëerde, de afwezigheid van mijn eigenwaarde, en...Hij. Altijd weer hij.Geluk < spanning.